Hoe begon het ontstaan van mijn boek.
Een kennis had een tijd geleden tegen mij gezegd, "weer iemand die een boek over rouw schrijft! Inderdaad want in die periode had ik veel te verwerken gehad, en nog steeds.
Rouw was nu niet een onderwerp wat veel mensen aanspreekt, alleen als je er middenin zit. Je vraagt je af, waarom zegt iemand dat? Want rouw is ruw, maar kan ook voor lichtheid zorgen.
Die kennis zal vast eerlijk zijn geweest, maar mijn enige manier was schrijven over wat ik voelde, en dan niet zonder oordelen maar helder zoals 'ik ' het voelde.
Bij de eerste woorden kon ik me niet inhouden, ik brak maar het als een opluchting om te schrijven over de mensen die ik verloren had ik 4 maanden tijd. Hoe voelt het om te schrijven als je het huis in loopt dat binnen enkele weken leeg moet zijn. Alle spullen gaan door je handen, alsof degene die is overleden mee kijkt bij elke stap die je zet. Soms voelt het ongemakkelijk, en ben ik dankbaar omdat juist die mensen die in mijn leven waren me kracht gaven om te schrijven.
